به اونجام.

به قول عزیزی خیلی گوه شده ام این روزها.

در حال حاضر جزء معدود افرادی جواب هیچ کُس خلی را هم نمی دهم؛

شاید روزی جواب معدودها را هم ندهم.یحتمل آن روز روزه جالبی خواهد بود.

کاش دوستهای با معرفت آدم کمی درک کنند که بعضی وقتها،هر چند هم طولانی،نمی توان تحملشان کرد.حالا اگه درک هم نکردند به جهنم.

 اندر این تعطیلات کارهای مهمی انجام دادم؛من الجمله دور انداختن.حالا هر چی؛یا هر کی!

پ.ن:

می گه: چیزی یا کسی توی دنیا وجود داره که تو به اونجات حواله ندی؟!

می گم: ام...م..آره.خودِ اونجام!

می گه: مرض!